ای مردم ما در زمانه ای پر عناد وبدکینه گرفتار شده ایم؛
انسان نیکدل وپاک دامن را دراین روزگاربدمیشمرند،وستمکاره دراین عصر بر تندباد غرور ونخوتش می افزاید.
آنچه میدانیم سودمان نمی بخشدوآنچه رانمی دانیم نمی پرسیم وازبدبختی کوبنده ای که فرا میرسد بیم نداریم تا آنگاه که برسرمان فرودآید.
بخشی از تفسیر خطبه۳۲نهج البلاغه
نظرات شما عزیزان: