آموزش و پرورش با تصمیمی غیر کارشناسی و بدون هماهنگی با وزارت بهداشت و درمان و نادیده
گرفتن پیامد های آن اقدام به تاسیس رشته بهداشت مدارس در مراکز تربیت معلم نموده و طی دو
دوره (سالهای ۱۳۷۲و۱۳۷۳)از طریق کنکور سراسری داوطلبین کمی را در این رشته، پذیرش
وبا مدرک کاردانی بهداشت مدارس، فارغ التحصیل نمود.
بعدا” با اعتراض وزارت بهداشت و درمان که معتقد بود متولی آموزش و پذیرش رشته بهداشت
مدارس تنها در انحصار خودش می باشد، وزارت آموزش و پرورش ناگزیر شد این رشته را از
لیست رشته های آموزش وپرورش حذف نماید و حتی نتوانست در بیشتر استان
بهداشت برای بکارگیری همین دو دوره فارغ التحصیل از سازمان امور اداری واستخدامی جذب کند
و ناچار شد از ردیف آموزش علوم تجربی استفاده کند و متعاقبا” با اجرای سیستم بگفا که استفاده از
نیروهای ردیف آموزشی در امور پرورشی ممنوع گردید، مجبور شد از این نیروهای نگون بخت در
بخش های دیگری استفاده کند تا اینکه دوباره با احساس کمبود نیروی بهداشتی تصمیم گرفت علیرغم
میل باطنی این نیروها و به صورت اجباری در حوزه بهداشت بکار گیرد .(هیچ گاه فراموش نمی کنم
اشکهای خانم معلمی را که قبلا معاون مدرسه ای بود و با این تصمیم غیرمنصفانه ابلاغش لغو شد و
به بهانه اینکه استخدام اولیه اش بهداشت است، ابلاغ مربی بهداشت برایش صادر شد) خلاصه امنیت
شغلی این نیروها قربانی تصمیمات نسنجیده مسئولان وقت گردید و تبعات منفی ان دامنگیر ارتقاء شغلی
وحقوق و مزایای آنها گردید. در حالی که احتمال می رود تعداد مربیان بهداشت مدارس کشور در کل
بدنه آموزش و پرورش به زیر ۹۰۰۰نفر برسد (با توجه به نرم ۱/۷۵۰) همین تعداد قلیل آنها باعث
شده، وزارت آموزش وپرورش در برنامه ریزی، کمتر به آنها توجه کند و صدایشان کمتر به گوش
مسئولان تصمیم گیر برسد بنابراین جایگاه این رشته و به تبع آن افراد شاغل در این رشته، نسبت
به سایر شاغلین در آموزش و پرورش، مظلوم و محروم واقع شده است زیرا از یک سو وزارت
بهداشت و درمان به بهانه وجود نیروی بهداشتی یا بهتر بگویم “نیروهای تبعیدی اما بدون حقوق
وزارت بهداشت در بدنه آموزش وپرورش” از انجام وظایف خود در مدارس شانه خالی می کند و
مربی بهداشت مدارس مجری تمامی طرحها و برنامه های توافقی در سطح کلان دو وزارتخانه بدون
دریافت حق الزمه خاص در مدارس می گردد و در حقیقت دو متولی و صاحب دارد و از سویی دیگر
مدیران آموزش وپرورش به دلیل کمبود نیرو در این بخش اجازه رشد و تبدیل وضعیت و بکارگیری
آنها در سایر بخش ها که امکان ارتقاء شغلی وحقوقی دارند (مانند مدیریت ومعاونت و……) نمی دهد
این در حالی است که اکثر مربیان بهداشت متوجه این موضوع شده و در حین خدمت ادامه تحصیل داده
و موفق به اخذ مدرک تحصیلی عالی در سایر رشته های مورد نیاز آموزش و پرورش شده اند به این
امید که در بخشهای مورد توجه و البته دارای مزایای بیشتر بکار گرفته شوند و بیشترشان سابقه کار
بالایی نیز دارند. آیا با این اوصاف ادامه چنین وضعی برای یک مربی بهداشت قابل تحمل، منصفانه و
به صلاح است؟ آیا مسئو لان امروزی به فکر حل این مشکلات شغلی هستند؟
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
